Technologia biotyczno-abiotycznego podczyszczania wód naturalnych

Metoda polega na redukcji ładunku zanieczyszczeń pochodzących z punktowych (ciek naturalny, rów melioracyjny, wylot kanalizacji deszczowej) oraz obszarowych (spływ ze zlewni rolniczej) i rozproszonych (nieszczelne zbiorniki bezodpływowe – szamba) źródeł  zanieczyszczeń w zlewni bezpośredniej zbiorników wodnych.

W części biotycznej opartej na roślinności szuwarowej, następuje redukcja substancji organicznej oraz azotu w wyniku sprzyjających warunków dla procesu nitryfikacji. Główny ładunek fosforu będzie natomiast eliminowany w części abiotycznej systemu tj. w przegrodach wypełnionych kalcytem (krystaliczna postać węglanu wapnia – Ca CO3). Związki wapnia wykazują znaczne właściwości sorpcyjne w stosunku do fosforu ale jednocześnie są przyjazne dla biocenozy i nie powodują ryzyka ekotoksykologicznego. Zjawisko współstrącania fosforu z kalcytem jest znane w środowisku naturalnym i pełni rolę procesu samooczyszczania się wód. Przegrody należy wykonać z koszy gabionowych wypełnionych materiałem mineralnym (kalcyt).

Woda z dopływającego cieku oraz ze spływów powierzchniowych i podpowierzchniowych płynie w strefie litoralu (pomiędzy lądem, a ścianką szczelną), natomiast naturalnie wykształcona roślinność szuwarowa pełni rolę podczyszczalni biologicznej z jednoczesną sedymentacją cząstek mineralnych i zawiesin organicznych. Dominująca w strefie litoralu trzcina pospolita, ze względu na rozbudowany system kłączy i korzeni, umożliwia rozwój mikroorganizmów biorących aktywny udział w oczyszczaniu wód. Dodatkowo poprzez intensywny wzrost i przyrost biomasy akumuluje w swoich tkankach azot i fosfor.