Czy wędkarstwo zagraża polskim wodom powierzchniowym

STRESZCZENIE

Wędkarstwo uprawiane jest w wielu krajach świata i zostało uznane za ważny czynnik wpływający na społeczny, ekonomiczny i ekologiczny status obszarów użytkowanych wędkarsko. Badania prowadzono w latach 1998 – 2000 na rekreacyjnym zbiorniku zaporowym Poraj na górnej Warcie, w podmiejskim rejonie Częstochowy. Celem badań była ocena wpływu wędkarstwa na jakość ekosystemu zbiornika zaporowego. Dane do badań uzyskiwano metodą ankietyzacji 1 260 wędkujących, prowadząc w trakcie całego danego roku wywiady bezpośrednie z łowiącymi. 

W Poraju występuje łącznie 30 gatunków ryb, z czego tylko 12 gatunków jest sportowo poławianych. W okresie 3 lat badań na Poraju wędkowało średnio 3,8 tys. osób rocznie, tj. 8 wędkujących na l ha lustra wody oraz 217 osób/km linii brzegowej zbiornika. Wędkarze łowili głównie w lecie, w końcu tygodnia oraz dniach wolnych od pracy. Ponad połowa wędkujących łowiła rano lub wieczorem, średnio 6 h latem i 4,5 h zimą. Prawie 2/3wędkujących stosowała intensywne zanęcanie ryb w ilości do ponad 10 kg dziennie ,wprowadzając rocznie do wód zbiornika średnio 77 kg produktów spożywczych (maks. 650kg). W zanętach używano 14 komponentów: głównie chleby, kasze, ziemniaki gotowane, rzadziej otręby i ziarna zbóż. W 1 kg zanęty zawarte było średnio 3,24 g fosforu, zaś dzienny ładunek w zanęcie 1 wędkarza wynosił blisko 6 g fosforu, co wzbogacało zbiornik o 635 kg fosforu rocznie. Ładunki zanęt wnoszonych do zbiornika wzrastały: od 366 kg/ha w 1998 roku do 444 kg/ha w 2000 roku, co oznacza 21% wzrost masy zanęt. Oznacza to także, że w trakcie 3 letniego okresu badań (1998-2000) 7,8 tys. wędkujących do zbiornika Poraj łącznie wniosło ponad 588 ton różnorakich produktów spożywczych. Celem ochrony ekosystemu wodnego Poraja wskazane jest radykalne ograniczenie ładunków zanęt, a nawet ustawowe zakazanie ich stosowania.

Autorzy: Janusz Wrona, Janusz Guziur, Krystyna A. Skibniewska, Ewa Siemianowska

Artykuł prezentowany był na konferencji “Bezpieczeństwo systemów: człowiek – obiekt techniczny – otoczenie” (Podlasie, 2011)

Cały tekst przeczytasz TUTAJ