Zakwity sinicowe

Woda, w której doszło do ich zakwitu jest mętna i zielona, a przy jej brzegu pojawia się charakterystyczna, biała piana. 

ZAKWITY SINIC

Sinice (Cyjanobakterie) to gromada organizmów samożywnych należących do prokariotów znajdujących się w królestwie bakterii. Są to organizmy niezwykle odporne, zwłaszcza na susze i wysokie temperatury, dlatego są w stanie przetrwać w niemal każdych warunkach na Ziemi. Część sinic zawiera toksyny, dlatego są szczególnie niebezpieczne jeśli pojawią się w zbiornikach wodnych. Z tego względu, kiedy sinice znajdują się w morzu lub jeziorze, kąpieliska są zamykane. Masowe zakwity sinicowe są olbrzymim problemem natury sanitarnej i zdrowotnej.

Jak wyglądają zakwity sinic? Woda, w której doszło do zakwitu jest mętna i zielona, a przy jej brzegu pojawia się charakterystyczna, biała piana. Nad samym zbiornikiem unosi się zaś nieprzyjemny zapach zgnilizny.

Co wpływa na zakwit sinic? Zakwity obserwowane są wiosną i jesienią w wodach stagnujących przy bezwietrznej pogodzie, zmiany klimatu wpływają na masowe i coraz dłuższe okresy występowania zakwitów. Zakwitom sinic sprzyja również występowanie dużej ilości związków biogennych prowadzący do wzrastająca żyzność wód. Kluczowy dla tempa rozwoju sinic jest niski stosunek azotu do fosforu w wodzie.

Źródła biogenów w wodach to:
–  produkcja rolnicza, m. in. spływ biogenów z pól (czytaj więcej);
– zrzuty ścieków oczyszczonych (czytaj więcej);
– turystyka: załatwianie potrzeb fizjologicznych bezpośrednio do wody, zrzuty z toalet żaglówek;
– wędkarstwo (stosowanie zanęt);

ROZWIĄZANIE

Należy pamiętać, iż dla osiągnięcia dobrego stanu zbiornika wodnego konieczne jest zidentyfikowane źródła dopływu do zbiornika substancji mineralnych i organicznych. Na redukcję dopływu biogenów z zanieczyszczeń obszarowych wpływają ekotonowe strefy buforowe – świadome pozostawianie, utrzymywanie i kształtowanie pasów roślinności buforowej na styku wody i lądu. Takie strefy ochronne niejako “przechwytują” spływające wraz z wodami gruntowymi biogeny.

Dodatkowo warto zastosować odpowiednią technologię podczyszczającą wodę w zlewni bezpośredniej zbiornika. Przykładowe sposoby to: strefa denitryfikacyjnasystem sed-bio oraz biotyczno-abiotyczne podczyszczanie wód. Są to długoterminowe rozwiązania, jednak gwarantują one zachowanie zbiornika w odpowiedniej równowadze ekologicznej.

Sposobem na usunięcie sinic ze zbiornika wodnego może być sztuczne napowietrzanie. Jego celem jest zmniejszenie „zasilania wewnętrznego” (głównie fosforu), w wyniku poprawy warunków tlenowych na powierzchni osadów. Niestety zburzenie układów termicznych powoduje wzrost temperatury wód naddennych, co z kolei przyśpiesza tempo procesów mineralizacji. Może wzrosnąć zawartość substancji biogennych w warstwie fotycznej, co będzie utrzymywało wysoką produktywność wód. Istnieją jeszcze metody chemiczne służące inaktywacji fosforu w osadach dennych bądź w toni wodnej, jednak ich zastosowanie wprowadza substancje chemiczne do środowiska naturalnego.  Alternatywą dla nich może być technologia BioKer.

Zbiornik wodny dotknięty plagą sinic

Zobacz inne rozwiązania problemów z zakresu ochrony wód